Ir al contenido principal

Apsolutno romantično



„Spol je u glavi a ne među nogama“ - David Bowie
Kćer jednog dragog prijatelja je nedavno izrazila želju da promjeni spol. Već duže vrijeme osjeća da je čovjek zarobljen u tijelu žene.
Lično smatram da je vrlo hrabra jer svaki put kad putujem Tamo Daleko po Lijepoj Našoj i gledam vijesti začudim se koliko političara konstantno živi sa istom dvojbom koja prožima kćer dragog prijatelja. Ali unatoč porivu oni uspješno žive sa tim bolom.
Lijepo je govorio Momo Kapor: Pička je spolni organ a pizda karakterna osobina. Ja bih samo dodao da je u tom slučaju kurac statusni simbol. Promjena spola, tehnički gledano, je samo promjena šasije. Zavisno od modela proizvodnje jedni smo opremljeni sa više drugi sa manje dijelova. Ali danas je moguće tunirati sve tako da i nije neki pretjerano zahtjevan zahvat dodati ili oduzeti po koji detalj.
Veći je problem promjena svijesti. Kćer dragog prijatelja je dosegla taj nivo svijesti u kom joj je potpuno jasno šta je. Zna da je šasiju lako tunirati ako je motor, odnose srce i um na mjestu. Važno je biti iskren prema sebi i prema drugima.
Naši dragi političari u Tamo Daleko Lijepoj Našoj do tog nivoa svijesti nisu, i bojim se neće stići. Biti iskren prema sebi i drugima je element s kojim oni žive kao Superman sa kriptonitom. Zato i dalje skaču iz zablude u zablude. Čas su jedno, čas su drugo. Iste face, već skoro 3 decenije, svako malo mijenjaju karoseriju. Oni znaju igru i orgijaju. Narod gleda. Čeka da vidi daliće da se uzmu.
Apsolutno romantično.
Znaju oni dobro da se orgijanje ne završava sve dok imaš s čim. Zato im ne pada na pamet izvršiti trajne promjene. Lakše im je ovako: čas si pizda, čas si kurac. 

„To je nama naša borba dala“
 

Comentarios

Entradas populares de este blog

Es la X

¿Será por la X de extranjero en mi carné de identidad o por no tener la nomina? Me preguntaba a mi mismo en el post Denegado (Noviembre 2007)cuando me rechazaron en Orange. Hoy conocí la respuesta. ¡Es la X! Me fui a la FNAC a comprar el regalo de cumpleaños para una amiga. La iba a hacer una bonita sorpresa regalándola algo que creía que la gustaría tener. Y como no soy socio de la FNAC la pedí a Lesliie que me acompañara y lo compráramos a su nombre. Hola qué tal, etc. Muy bien, etc. Nos gustaría comprarlo a crédito, ¿qué condiciones tenéis? ¿Eres socia? Sí. Pues claro, nos dijo la chica, muy simpática, que nos atendía. Pues puede ser así, o así, también puede ser así y por otro lado si no os gusta puede ser así, de todas formas siempre podéis hacerlo así,.. y durante unos diez minutos nos explicaba todas las opciones del amplio abanico de las posibilidades que FNAC ofrecía a sus clientes. Leslie es socia desde hace cinco años o más, pero nunca antes había utilizado la opción de créd

Signos Ulisesíacos

- ¿Y cómo terminaste en Barcelona? – pregunté. - En tren. – no era esto lo que quería saber, pero me gustó la respuesta. Se llama Nadia. Es de ¿Austria? ¿Egipto? ¿Barcelona? Mientras hablábamos, alrededor nuestro nacía verano a grito pelao’. - ¡Que bien! – dije – yo también. Me encantan los trenes. He tardado 36 horas en llegar. – y después de explicarle la ruta y las paradas que hice, dije – Llegué en abril. El 28 de abril. ¿Y tú? - En junio. El 6 de junio. - ¿Qué serías en el horóscopo inmigrante? - ? Inmigrar es cambiar de aires, costumbres, amistades, amores, ideas y zapatos. Muchos zapatos. Es aprender, perder, emprender, querer, mover, sentir, crear, crecer. Mucho crecer. Es practicar todos los verbos del alma, sin reglas, ni sintaxis. Inmigrar es volver a nacer. Por esto los que migramos también deberíamos mirar otro horóscopo. Llamadlo Ulisesíaco. En nuestro horóscopo, los signos astrales serían representados por los salmones, golondrinas, ballenas, cebras, flores,… y los demás

Horarios

Fijaos en toda esta gente que, por ejemplo, van al cine a la sesiones de primera hora de la tarde. Fijaos en toda esa gente que llena los bares a las cinco, los que están en el gimnasio a esa hora son, en su mayoría, camareros. Y la mayoría de los camareros son emigrantes. ¿Cómo? Pues muy fácil, porque ser camarero es un trabajo duro y hay muy poca gente que lo hace como ocio de su vida. Es una solución temporal hasta que sale algo mejor. Y naturalmente cuando estás en tu comunidad, en la que has pasado toda tu vida o por lo menos gran parte de ella, sólo te dedicas a la hostelería si es tu vocación porque te encanta el contacto directo con los clientes. Tal vez entonces te hagas camarero (un trabajo digno). Pero si ya eres de allí y lo tuyo no es una pasión, probablemente no aceptarás un puesto mal pagado por muchas horas en malas condiciones. Sin embargo, si eres inmigrante sí lo harás, porque no tienes demasiadas opciones de aspirar a algo mejor. Y entonces tu distribución del dí